جایگاه احزاب سیاسی ودموکراسی درافغانستان

جایگاه دموکراسی واحزاب سیاسی درافغانستان

نهضت ها واحزاب سیاسی بهترین وسیله غرض انسجام در روابط میان افراد جوامع بشری است، احزاب سیاسی مناسب ترین وشائسته ترین پایگاه آموزش سیاسی جهت بلندترین مهارت ها وظرفیت ها برای نیل به عرصه مهم تصمیم گیری هر کشور است. نهضت های استقلال طلبی، تجددگرائی، عدالت خواهی ودرنهایت دستیابی به ارزشهای دموکراسی درافغانستان تقریبا بیش از سه دهه است که با کارکردهای مقطعی خود راه را برای رسیدن به یک جامعه که حداقل زیستن درآن مساعد باشد، همواره نموده اند، علی رغم اینکه تمامی فعالیت ها گاهگاهی توسط نظام حاکم سرکوب شد اما ودیعه داران اصلی این مفکوره تا پای مرگ با استقامت وراد مردی بخاطر نیل به اهداف  انسانی مبارزه کردند ودرین راه از هیچنوع سعی وتلاشی دریغ نورزیدند ونتیجۀ همان زحمات شبانه روزی وخستگی ناپذیر اوشان است که نسل های بعدی دریک فضای نسبتا مساعدی می توانند با طرح برنامه های مورد نظر، در عرصه رقابت های سالم جهت بدست آوردن قدرت سیاسی مبارزه نمایند.

آنچه باید به تجزیه وتحلیل گرفته شود درواقع جایگاه احزاب سیاسی کشور درجامعه نوپای دموکراتیک که تازه به عصای دموکراسی تکیه زده است، میباشد. مسلما احزاب سیاسی در درازنای تاریخ همچو فرزندان دموکراسی وارد عمل شده واین پروسه را تقویت بخشیده اند، اما این مسئله در رابطه با احزاب سیاسی کشورمان درمطابقت است؟ سوالیست که باید عملکرد های مثبت وموثر احزاب سیاسی به ثبوت برسانند، ولی یک سلسله علل وعوامل به چگونگی این موضوع ودستیابی به آرمانهای مطروحه را ناممکن جلوه میدهند، تعدد بی حدوحصر احزاب سیاسی ازیکسو وازجانبی هم عدم عملکرد آنها برمبنای اساسنامه ایشان قضیه را نسبتا معکوس نمایان کرده است. زیرا هراقدام برمبنای اعتقاد می تواند یک گروه را نسبت به اهداف مشخصی جهتدهی نماید که این نقیصه بجز از چند حزب مطرح وانگشت شماری، در لابلائی فعالیت احزاب دیگری برجسته بوده وغیرقابل انکار است. پرداختن به بازی های سیاسی در همچو یک جامعه ای که تاالحال اعتماد وفرهنگ رقابت های سالم برای بدست آوردن قدرت سیاسی نهادینه نشده است، خیلی ها نتیجه دور از توقع را ببار میآورد، اولا ایجاد یک حزب سیاسی به انگیزه های حساب ناشده وسپس تصمیم گیری ها درقبال موضوعات مهم واساسی بدون درنظر داشت واقعیت های جامعه باعث همچویک برایند نامطلوبی  خواهد شد وثانیا عدم تاثیر گزاری برسیاست های دولت بخصوص درعرصه سیاست های کلان، که حتی فلسفه وجودی احزاب سیاسی مطرح را نیز زیرسوال میبرد، گردیده است.

ا شتراک بعضی از احزاب سیاسی نو تشکیل که تاالحال پالیسی مشخصی نسبت به آینده نه چندان دوری از خود ندارند، درتصمیم گیری های ملی آنهم بدست مشتی از افراد بدون موقف اجتماعی وجایگاه مردمی، معضله دیگریست که تن رنجور این ملت را به اذیت می کشاند ودهها مشکلات دیگری که فراروی احزاب سیاسی کشور سدراهی اند وباید راهکار معقول وپسندیده بدانها سنجیده شود.

دقیقا اکنون وظیفه بزرگ مردان ورهبران با وجاهت کشور است که بابرنامه های سازنده وجامع خویش تعدادی از احزاب راکه از لحاظ برنامه واهداف شان در یک خط فکری ویاهم در یک مسیر قرار دارند گردهم جمع نموده ویک تشکل نسبتا وسیع وگسترده را که جوابگوی فلسفه وجودی احزاب سیاسی در کشور باشد، بوجود بیاورند وبا برنامه های سازنده خویش زمینه تحقق اصول واساسات دموکراسی که همانا آرزوی مردم ماست را مساعد بسازند تا بدین وسیله مردم رنجدیده وستم کشیده این دهکده بتوانند ممثلین حاکمیت ملی خویش را به شکل آزادانه انتخاب نمایند و نفسی به راحتی بکشند، هرچند اقدام وزارت عدلیه کشور درین اواخر میتواند خود یک عامل خیلی محدود کننده برای آنعده احزاب افغانستا ن شمول نیستند باشد، اما عملکردهای بعدی وعدم رعایت درست ودقیق شرائط وضع شده آنهم توسط خود تطبیق کنندگان آن  بروال قبلی همان تجربه ناکام گذشته را دراذهان هویدا ساخت ، بدین ترتیب بازهم به وعده های داده شده عمل صورت نگرفت . واین خود نتیجه این پروسه را به شکل بهتر نمایان میسازد.

 به امید سپیده دمی که با طلوعش ابرهای سیاه ظلمت وحق تلفی ها ازین وطن رخت بندد وهمه ساکنین آن درفضای برادری وبرابری به زندگی آبرومندانه خویش ادامه دهند.

عبدالله فایض